Het Krijtlandpad viert dit jaar het 25-jarig bestaan. In november 1997 kopte de Volkskrant met een klein bericht "Krijtlandpad open" de route de Nederlandse wandelwereld in. De krant bood haar lezers in de maand erop, in samenwerking met lokale hotels, een "winterwandelarrangement" over het Krijtlandpad aan. Het werd een vliegende start voor de nieuwe route. Het 25-jarig jubileum wordt gevierd met de uitgave van een bijzondere wandelpin.
Hoe het begon
"Het initiatief voor de wandelroute kwam destijds uit Zuid-Limburg zelf" vertelt Rutger Burgers, in die jaren medewerker bij de Stichting LAW, de voorloper van de huidige Stichting Wandelnet. In het kader van het regionale ontwikkelingsproject 'ROM Heuvelland’ werd het netwerk van gekleurde paaltjesrondwandelingen door het hele Heuvelland verbeterd en uitgebreid. Het was, zeg maar, de voorloper van de huidige wandelknooppuntnetwerken. Men wilde daar ook graag een meerdaagse wandelroute bij. De twee, destijds meest ervaren routevrijwilligers van de Stichting LAW, Harry Verhoef en Walter Stadhouders, hebben samen met Geert Bakker van de ANWB, de route uitgedacht. Er werd bewust gekozen voor een route van 'slechts' 90 km, het moest een wandelavontuur zijn dat de wandelaar in vijf tot zes dagen kon afronden en waarbij je toch alle kwaliteiten van het Zuid-Limburgse landschap te zien zou krijgen. Het werd de basis voor het succes."
Wim van der Ende, fotograaf en geboren Limburger, maakte de foto's en ook de teksten voor de eerste uitgave van de wandelgids die bij de route hoort. "Ik schreef die vooral voor de wandelaars van elders, die moesten kunnen lezen hoe het Zuid-Limburgse landschap was ontstaan, hoe het door de mensen is gemaakt tot wat het nu is en hoe de Limburger er leeft." En dus schreef hij bij Vijlen over het bruggetje over de Mechelerbeek, een bruggetje dat half zo breed is als de weg. Zijn tekst legde uit “de boer rijdt met zijn trekker naast het bruggetje door het water. Het is een 'voorde' een ondiepe, doorwaadbare plaats in een rivier." Een dergelijke uitleg staat ook nu nog steeds in de wandelgids. Het Krijtlandpad is hier in al die jaren dan ook niet veranderd; nog steeds daalt de wandelaar over het steile weggetje af naar de beek, slaat dan rechtsaf door het hekje en loopt langzaam omhoog, met de blik op het hooggelegen kerkje. Over een van de mooiste, onverharde paden in het Limburgse Heuvelland: het Koningsvoetpad.
Veranderingen
Niet alles bleef hetzelfde op het Krijtlandpad. De wereld veranderde en de route veranderde mee. De eerste stap werd gezet toen Stichting Ark wees op het door haar ontwikkelde, nieuwe struingebied Wolfhaag. Wandelaars konden dwars door het ruige gebied lopen en hoefden zo niet meer over de verharde weg. Om de wandelaars van het Krijtlandpad de weg te wijzen door het soms manshoge, ruige gras sloegen de vrijwilligers lange houten palen in de grond met daarop de geel-rode markeringen. Inmiddels zijn die niet meer zo nodig. De vele wandelschoenen maakten langzaam maar zeker een herkenbaar voetspoor door het struingebied; langs de poel, richting de heggen, naar het andere hek.
Het bleef niet bij die ene routewijziging bij Wolfhaag. Het grasdijkje richting Oost-Maarland, het pad langs de rand van de Curfsgroeve en de met veel groen omzoomde Groene Loper in Maastricht zijn nieuw voor de wandelaar. Een paar jaar geleden werd ook de 'Facebookgroep Krijtlandpad' in het leven geroepen. Ervaringen, foto’s en praktische informatie worden enthousiast uitgewisseld en gedeeld. Wie vraagt naar adresjes van leuke kleine campings langs de route krijgt gegarandeerd antwoord van medewandelaars.
Nabije toekomst
Voor de negen vrijwilligers blijft er altijd werk aan de winkel. In 2023 zullen de geel-rode markeringen verhuizen naar de paaltjes van het dan nieuwe wandelknooppuntennetwerk in Zuid-Limburg. Het Krijtlandpad heeft een vaste plek veroverd in de wandelwereld van Zuid-Limburg.
