In drie dagen een rondje Terschelling
Van nature zijn de Waddeneilanden geïsoleerd van de wal, zoals de eilanders het vasteland ook wel noemen. En tijdens de boottocht van Harlingen naar Terschelling komt bij mij het eilandgevoel al naar boven, alsof je naar een ander land gaat. Op pad om in drie dagen het rondje Terschelling van het Streekpad WaddenWandelen te lopen.
De boottocht van twee uur, vandaag met mondkapjes, dwingt je ertoe om even bij alles stil te staan, alsof je voor even iets achterlaat. Even weg van alles en genieten van de natuur met de rust en stilte van het eiland. Ieder heeft zo zijn eigen eilandgevoel. Voor de een betekent het eilandgevoel luieren op het strand, slenteren in de plaatsjes Midsland, Hoorn of Oosterend, vogels spotten op de Boschplaat of fietsen door de duinen. Voor mij is het eilandgevoel 'wandelen' en genieten van de afwisselende landschappen vol natuur, schoonheid, rust en verstilling. Even weg, op naar de stilte en de rust, op naar het ultieme eilandgevoel: in drie dagen het rondje Terschelling van Streekpad WaddenWandelen lopen.
Brandaris
De Brandaris nadert, de toren die is vernoemd naar Sint Brandarius en die staat op de plaats waar in de Middeleeuwen een Sint-Brandariuskerk stond, waarvan de toren als baken voor de scheepvaart diende. Het is druk bij de boot, taxi's rijden af en aan, er worden fietsen verhuurd, de lucht van een viskraam verderop en bussen die de toeristen over het eiland verdelen. Ik wandel langs de haven en het Grootduin de bossen in. Geen mens te bekennen, een mooi licht stijgend pad en het enige wat ik hoor is de zee en de meeuwen die op afstand krijsend vechten om voedsel.
Arjensduin
Ik beklim het Arjensduin waar je op het uitzichtpunt uitkijkt over het eiland, een eenzame boom op de top, in het zuiden de Waddenzee, in het noorden de Noordzee, in de verte de graslanden bij Midsland en verder eigenlijk niets, ja, rust en stilte. Ik daal de 120 treden af en wandel richting Midsland door uitgestrekte graslanden. Een paard staat eenzaam in de wei en riet langs de sloten deint mee met de wind. Zilverreigers vliegen weg en scholeksters waarschuwen dat ik er aankom.
Landerumerheide
Ik volg de geel-rode markering van het Streekpad WaddenWandelen en kom in het duingebied tussen Midsland en Hoorn, de Landerumerheide. Het is een beschermd natuurgebied en werd vanwege de bijzondere heidevegetatie in 1910 tot Staatsnatuurmonument uitgeroepen. Hoe mooi moet het hier zijn als de struikhei bloeit in augustus. Ik kom niemand tegen, ja, Nederlandse landgeiten die de bladeren van de bomen eten en nieuwsgierig naar mij kijken.
Terug naar Terschelling
Op het eindpunt van de wandeling in Hoorn geniet ik na in de Groene Weide. Het café is bekend van de zanger Hessel die hier elke avond optreedt. Zijn bekendste nummer is Terug naar Terschelling, het galmt door de geluidsspeakers. Ik hoef niet terug, morgen nog een dag met een wandeling van Hoorn naar Midsland aan Zee. Maar ik ben nu al overtuigd. WaddenWandelen op Terschelling, dat is zeker het ultieme eilandgevoel.
De wandelgids
Brandaris
De Brandaris nadert, de toren die is vernoemd naar Sint Brandarius en die staat op de plaats waar in de Middeleeuwen een Sint-Brandariuskerk stond, waarvan de toren als baken voor de scheepvaart diende. Het is druk bij de boot, taxi's rijden af en aan, er worden fietsen verhuurd, de lucht van een viskraam verderop en bussen die de toeristen over het eiland verdelen. Ik wandel langs de haven en het Grootduin de bossen in. Geen mens te bekennen, een mooi licht stijgend pad en het enige wat ik hoor is de zee en de meeuwen die op afstand krijsend vechten om voedsel.
Arjensduin
Ik beklim het Arjensduin waar je op het uitzichtpunt uitkijkt over het eiland, een eenzame boom op de top, in het zuiden de Waddenzee, in het noorden de Noordzee, in de verte de graslanden bij Midsland en verder eigenlijk niets, ja, rust en stilte. Ik daal de 120 treden af en wandel richting Midsland door uitgestrekte graslanden. Een paard staat eenzaam in de wei en riet langs de sloten deint mee met de wind. Zilverreigers vliegen weg en scholeksters waarschuwen dat ik er aankom.
Landerumerheide
Ik volg de geel-rode markering van het Streekpad WaddenWandelen en kom in het duingebied tussen Midsland en Hoorn, de Landerumerheide. Het is een beschermd natuurgebied en werd vanwege de bijzondere heidevegetatie in 1910 tot Staatsnatuurmonument uitgeroepen. Hoe mooi moet het hier zijn als de struikhei bloeit in augustus. Ik kom niemand tegen, ja, Nederlandse landgeiten die de bladeren van de bomen eten en nieuwsgierig naar mij kijken.
Terug naar Terschelling
Op het eindpunt van de wandeling in Hoorn geniet ik na in de Groene Weide. Het café is bekend van de zanger Hessel die hier elke avond optreedt. Zijn bekendste nummer is Terug naar Terschelling, het galmt door de geluidsspeakers. Ik hoef niet terug, morgen nog een dag met een wandeling van Hoorn naar Midsland aan Zee. Maar ik ben nu al overtuigd. WaddenWandelen op Terschelling, dat is zeker het ultieme eilandgevoel.
De wandelgids
Meer informatie over het streekpad WaddenWandelen vind je op de routepagina op de website.
Als je zelf op pad wilt op de Waddeneilanden dan is de wandelgids Waddenwandelen een mooie leidraad.
Als je zelf op pad wilt op de Waddeneilanden dan is de wandelgids Waddenwandelen een mooie leidraad.
