Wandelnet Rondwandelingen - Rondje Zuidlaren
Het lelijk eendje onder de Drentse beekdalen maakt een ongelooflijke metamorfose door. Wie vijftien jaar terug had geroepen dat open riool de Hunze de vergelijking met de Drentsche Aa kon doorstaan, had op hoongelach mogen rekenen. Wat innige samenwerking van overheden, natuurorganisaties, drinkwaterbedrijf Groningen en waterschap Hunze en Aa's vermag, etaleert waterberging Tusschenwater. De route is 12 kilometer.
Lentesymfonie
Start- en eindpunt van het rondje Zuidlaren is de Grote Brink. Het dorp telt verschillende brinken met rondom bebouwing. De brinken dienden vanaf de middeleeuwen als plek om vee te laten overnachten. De Millystraat vanaf de brink is deels bestraat met klinkers, dat stuk weg was onderdeel van de eeuwenoude handelsroute tussen Groningen en Coevorden over de Hondsrug. Het is heerlijk lenteweer, een graadje of zeventien, strakblauwe hemel met een straffe oostenwind die vanuit het Hunzedal de Hondsrug opwaait. De perk- en bosvogels kwetteren een lentesymfonie die de roeken in de bomen op landgoed Laarwoud voorzien van krasserige ondertonen. De kolonie is druk bezig de nesten hoog in de kruinen op orde te brengen. Ze dagen elkaar uit, zo lijkt het. De vogels fladderen door elkaar als voetgangers op een drukke oversteek in Manhattan.
Dynamisch vloedmoeras
Tijdens het broedseizoen is het pad door Tusschenwater over de Oude Dijk afgesloten, zodat ik genoodzaakt ben een omtrekkende beweging over de met gras ingezaaide kaden te maken. Het is geen straf, want vanaf de hoogte is het net alsof ik een blik in een kijkdoos kan werpen. Op de lange termijn ontstaat in de landbouwpolder een groot en dynamisch vloedmoeras.Het herstel van de oorspronkelijke beekloop blijkt een gouden greep.
De meander voedt de waterplassen in de moerassige laagten. Terwijl ik de kade achter Zuidlaren oploop, blaast de wind me in het gezicht. De lokroepen van kievit, tureluur en grutto klinken me als muziek in de oren. In het hart van Tusschenwater ligt een broekbos waar ganzen hun toevlucht hebben gezocht. Ik hoor ze in de verte gakken. De drooggevallen strandjes zijn ingenomen door steltlopers en lawaaiige kokmeeuwen.
Tureluur scharrelt vlakbij
Ik ben een van de eersten die de door de vogelgidsen van het IVN Zuidlaren ontworpen route over de opgeworpen dijkjes loop. De velden zien geel van de paardenbloemen en wit van de madeliefjes, maar het is goed denkbaar dat de dotterbloem hier vaste grond vindt. Bloeiend hondsdraf kleurt de kaden paars.
Opgezweept door de wind klotst het water van de Hunze tegen de kaden, er staat schuim op de deinende golfjes. Over de kade bereik ik de weg naar de brug over de Hunze, zwaluwen lanceren zichzelf vanaf de brugleuning in een duikvlucht boven het water. Met de wind in de rug loop ik vervolgens over de onverharde dijk terug naar Zuidlaren. Ik passeer poldermolen de Boezemvriend met gemaal Oostermoer en loop langs het Havenkanaal naar de koren- en oliemolen De Wachter. De kerktoren van Zuidlaren dient als baken. Een heerlijk ommetje tijdens een zonovergoten voorjaarsdag.