Bij Linne over het Maas-Niederrheinpad

Bij Linne over het Maas-Niederrheinpad

25 november 2020 - Britta Schmidt

We parkeren in Linne, even ten zuiden van Roermond. Er heerst een dorpse rust in de passantenhaven. Een verzameling oude boten ligt schijnbaar werkeloos afgemeerd aan de kade. Of is het een kubistisch kunstwerk in roestbruine tinten? Misschien ook wel beide. Als ik verder kijk, zie ik de koeltorens van de Clauscentrale strak afgetekend tegen de blauwe lucht. Het is een bijzonder landschap.

Linne_Clauscentrale.png

Ravensburg en Heysterum

Het is een wereld van contrasten. Want er is ook een heerlijk voetpad, met een dik geel tapijt van afgevallen populierenblad. We wandelen richting de Maas, eerst door weilanden en dan via een verhard pad langs een boomgaard. Kale bomen. De laatste appels en peren zijn allang geplukt. Rechts, aan het eind van een lange oprit, een statig, wit huis dat Ravensburg heet. Even later links Heysterum; een uit rode baksteen opgetrokken kasteeltje. Met een kleine kapel omringd door lindes. Ik begin er plezier in te krijgen.

Linne kasteel.png

Vlootbeek

We wandelen de meest zuidelijke etappe  van het Maas-Niederheinpad. Een Streekpad van bijna 350 km door Midden- en Noord-Limburg. Het pad slingert naar een smalle bosstrook en even later staan we bij de Vlootbeek. Een smal stroompje, deels gegraven, dat haar oorsprong heeft in Duitsland. Ik zie dat niet alleen de wind, maar ook de bever er flink heeft huisgehouden. Het bosje is een soort mikado van omgevallen bomen geworden. Een pad is er soms nauwelijks meer; mijn lief klautert over de dikke stammen, ik kruip er maar onderdoor. Als het echt niet anders kan, maken we een omweggetje door het struikgewas. Ondertussen wijzen we elkaar op de prachtige vraatsporen van bevers. Zelfs de klassieke potloodpunten ontbreken niet. 

Het Sweeltje

Het contrast blijft ook daarna groot. Het is alsof iemand twee landschappen over elkaar heeft gelegd. We stuiten na het bos met de beek op de N271. Daarna op de A73. En weer daarna op de spoorlijn. Maar dan keren de stilte en het platteland ook snel weer terug. Na Montfort lopen we 'Het Sweeltje' in, een voormalig stuifzandgebied, nu beplant met dennen. Het pad is zacht, de wind ruist er in de hoge bomen. Kuifmeesjes vliegen van de ene naar de andere boom. We pauzeren bij Jantjes Blokhut, beschut tegen de wind en met droge bankjes. Een mooie plek voor wandelaars.

Linne wandelhut.png

Even voor Sint Odiliënberg verlaten we het Maas-Niederrheinpad. Over een lange, rechte weg wandelen we weer richting de Maas. Saai? Een beetje. Maar een boerderij met verkoop aan huis maakt me weer helemaal blij. Scharreleieren, uien, appels, peren en aardappels. En spruitjes zo van het land, nog aan de steel. Ik vind het bijna kunstwerkjes, zo mooi. Helaas passen ze niet in de rugzak. Terug in Linne halen we bij Café Den Tegel een 'take away koffie'. Die drinken we op een bankje bij de muziekkapel op. We komen vast nog eens terug.

Linne spruitjes.png

Lees meer over

Blijf op de hoogte!

Eens per maand stuurt Wandelnet de nieuwsbrief uit. Daarin vind je leuke wandelroutes, nieuws en actualiteiten over wandelen. Schrijf je in en ontvang de nieuwsbrief maandelijks!

Inschrijven

Help jij mee?

Wandelpaden zijn kwetsbaar. Dat merk je vaak niet als je een mooie wandelroute loopt, maar door spoor, wegen en bebouwing kunnen wandelroutes zomaar verdwijnen of saai en onaantrekkelijk worden. Help je mee om wandelroutes te beschermen en te onderhouden?