_{Louisa Wischmann © Ernst Koningsveld}

Jachtslot Mookerheide

Het is flink warm op deze eerste dag van mei, en de zon schijnt volop. Fijn dus om het grootste deel van onze wandeling door het bos lopen. We volgen geen vast pad, maar dwalen kriskras door het gebied. We passeren diverse bekende routes: het Streekpad Nijmegen (etappe 5), rondwandeling Plasmolen, het Maas-Niederrheinpad (etappe 6), Natuurwandeling Jachtslot Mookerheide, Pieterpad 2, etappe 5 en OV-Stapper Mookerheide.

Al gauw bereiken we het schitterende Jachtslot Mookerheide. Dat is in 1904 gebouwd in Jugendstil-stijl. Inmiddels is het van Natuurmonumenten en de afgelopen jaren weer in oude luister gerestaureerd. We genieten van de groente-, fruit- en kruidentuin die door vrijwilligers wordt onderhouden en waar je op vrijdag en zaterdag mag plukken. Er staat de oudste nog bestaande kas van Nederland, die net als het slot prachtig is gerestaureerd. Ernaast begint bos waar een natuurbegraafplaats is, wat voor wandelaars betekent dat het toegankelijke natuur blijft, zo lang de tijd duurt.

_{De Pluktuin van Jachtslot Mookerheide © Ernst Koningsveld}

Wat voor wandelaar ben jij?

Intussen probeer ik een beeld te krijgen van wat voor wandelaar Louisa is. Dat is niet zo eenvoudig. Ze doet aan hardlopen, liep marathons, gaf clinics in Nordic Walking, deed aan mountainbike, en fietst heel wat af in binnen- en buitenland. Wandelen zou bijna ondergesneeuwd raken als ze dat allemaal vertelt. Inderdaad kregen andere outdoor-activiteiten geruime tijd de meeste aandacht, maar ze wandelt ook al jaren veel. Ze liep drie keer de 4Daagse van Nijmegen. Eerlijk geeft ze toe dat ze de derde niet uitliep. “Gedegen voorbereiding is essentieel! Het is echt niet zomaar een paar dagen wandelen. Vier dagen aaneen veertig kilometer per dag, waarvan het grootste deel op verharde ondergrond.” Nu loopt ze regelmatig met een vriend of vriendin ergens in Nederland. “Ons land is zo mooi en afwisselend!”

_{Louisa voor Jachtslot Mookerheide © Ernst Koningsveld}

Bijzonder: van astmatisch meisje tot sportvrouw

“Ik werkte een tijd in de zorg, maar ben daarna tot enkele jaren geleden sportlerares geweest, als zelfstandige. Het leuke was het omgaan met mensen, in mijn geval vooral volwassenen en wat oudere mensen. Enkele jaren geleden heb ik dat afgebouwd. Mijn man was al een tijdje met pensioen.

Bijzonder is dat zij al vroeg met astma kampte; als meisje bracht ze maanden door in sanatoria, bijvoorbeeld in de gezonde boslucht van Nunspeet. Daar mocht eens per maand één ouder langskomen, en broertjes en zusjes mochten niet eens binnen komen. "Het is echt wel bijzonder dat je met zo’n lijf dan professioneel in sport belandt. Vroeger moest je als astmapatiënt vooral rust houden, nu weten we dat buiten bewegen juist heel goed is." 

Ben je al lang donateur van Wandelnet?

“Eerlijk gezegd weet ik dat niet precies. Toen ik laatst een vraag had waar ik geen antwoord op wist, heb ik Wandelnet gebeld. Die hielpen me niet alleen met een antwoord, maar hadden ook een vraag aan mij: of ik als donateur in de spotlight wilde. Na enig nadenken ging ik akkoord, en daarom wandelen wij hier samen.“

De rust is in dit gebied overweldigend, we horen vele vogelsoorten uitbundig zingen. We komen wel wat wandelaars tegen, die bijna allemaal de Walk of Wisdom lopen. In het weekend zal het hier wel drukker zijn met wandelaars en mountainbikers. Je moet wel tegen wat pittige hoogtemeters bestand zijn, maar daar staat een schitterend gebied tegenover. 

_{Vanaf de uitkijktoren Mookerschans © Ernst Koningsveld}

Heb je een wandelanekdote?

“Toen ik het Pieterpad liep, overnachtte ik in Appingedam. Mijn gastvrouw bleek uit Sneek te komen, net als mijn schoonvader. Die woonde in een huisje waar ruggelings een ander huisje tegenaan stond. Al pratend bleek dat zij het achterbuurmeisje van mijn schoonvader was geweest. En, zei ze, we werkten bij dezelfde baas; meermalen ben ik bij hem op de fietsstang meegereden naar het werk.” Hoe klein kan de wereld zijn!

Heb je ook een wandeltip?

Gebaseerd op enkele ervaringen in haar nabijheid, zegt Louisa: “Als je alleen op pad gaat, zorg dan dat je altijd iets van een identificatiekaartje bij je hebt. Een klein briefje met naam, adres en een ‘In Case of Emergency’ telefoonnummer. Het is ook handig als iemand in je vertrouwde omgeving je kan traceren, bijvoorbeeld met ‘vind mijn mobieltje’ of smartwatch. Als je op zo’n smal paadje waar we net liepen onwel zou worden, is de kans dat iemand je vindt minimaal.

En misschien geen tip, maar ik wil binnenkort de NS-wandeling Belmonte gaan lopen, van Ede-Wageningen naar Wageningen; die moet heel mooi zijn.

Langzaamaan bereiken we station Mook-Molenhoek, een perfect begin- en eindpunt van een heerlijke wandeling.

Ook donateur worden?