Voorjaar op het Marskramerpad
Soms verwacht je van een etappe niet veel bijzonders en juist dan word je verrast. Zo verging het mij op deze route door het Groene Hart. Wat begon als een wandeling zonder hoge verwachtingen, groeide uit tot een tocht vol ruimte, rust en onverwachte schoonheid in de Randstad.
De Spengense Molen © Ernst Koningsveld
De eerste verrassing
Ik ben zo’n wandelaar die wel bijhoudt waar die loopt, maar die er geen probleem mee heeft om dan weer hier, en dan weer daar te lopen. Dus ik hoef een pad als het Marskramerpad niet keurig van Bad Bentheim naar Scheveningen etappe na etappe in lijn te lopen. Zo kwam het dat etappe 16, van Breukelen naar Noorden, steeds bleef ‘liggen’. Noorden is een dorp in het Groene Hart. Toen ik jaren geleden deze etappe eens overwoog, kon je er alleen naartoe of vandaan reizen op tijden dat scholieren reizen. Toen ik er nu eens beter naar keek, blijkt er bijna elk uur een streekbusje van Noorden naar station Breukelen te rijden. Het probleem van start en finish was daarmee opgelost.
De tweede verrassing
Al enkele honderden meters vanaf station Breukelen kom je op een fietspad en loop je zo het Groene Hart in. Eind april op een prachtige zonnige dag wandel ik langs de Grote Heicoop met naast me een zee van bermbloemen. Op een meter of vijftig telde ik wel twaalf soorten wilde planten die uitbundig bloeien. De smeerwortel staat er van helwit tot dieppaars en in alle tinten daar tussenin. Witte dovenetel, fluitekruid, boterbloem, hondsdraf, bermooievaarsbek, wat een uitbundigheid. In het riet dat er omheen staat laat de rietzanger zich nadrukkelijk horen, en ook winterkoninkje en tjiftjaf zijn volop hoorbaar aanwezig. In de weilanden jonge ganzen, op het water de eerste jonge eendjes. Boven me loert een enorme visarend het land af op zoek naar voer. Op een enkele fietser na, ben ik hier volstrekt alleen. Dat zal in het weekend wel anders zijn, als veel toerfietsers hier hun uitjes beleven.
Bermbloemen langs de Grote Heicoop © Ernst Koningsveld
Trekpontje op historische plek
Bij Portengensebrug is een trekpontje dat je zelf moet bedienen. Hiernaast is de Joostendam; op een bordje wordt uitgelegd dat hier al rond veertienhonderd kanalen zijn gegraven voor de afwatering. De spanningen tussen twee waterschappen maakten dat er destijds twee afwateringskanalen pal naast elkaar zijn gegraven. Oud land dus met veel historie. Het pad gaat van daar af door als onverhard voetpad. Nu is het goed droog, als het geregend heeft, kan het wel wat modderig zijn. Wat verder staat de Spengense molen daterend uit 1841, maar op deze plek stonden daarvoor al drie eerdere molens.
Trekpontje bij de Joostendam © Ernst Koningsveld
Bij gemaal Dooijersluis kan je via een trap even op het gebouw klimmen en van het uitzicht genieten. Daarna volgt een stuk over een asfaltweg, gelukkig met weinig verkeer. Op de grens van Utrecht en Zuid-Holland steek je een brug over en volgt een stuk langs de iets drukkere autoweg tot je bij Woerdense Verlaat weer een mooi fietspad langs de Kromme Mijdrecht gaat volgen. Halverwege loop je weer over een stuk voetpad.
Hek met verrassingen langs de Kromme Mijdrecht © Ernst Koningsveld
De derde verrassing
Niet ver na een bungalowpark, waar je overigens weinig van merkt, kom je in de Groene Jonker, een in 2008 door Natuurmonumenten aangelegd waterrijk natuurgebied. Een grote plas wordt omringd door rietkragen en natte graslanden. Het is een paradijs voor weide- en moerasvogels. Als wandelaar kan je de bijzondere vogels van dichtbij zien: kieviten, zwarte sterns, smienten, futen, en ook lepelaars. Er staat een bankje dat zo ontworpen is dat je over het riet heen de watervogels kan zien. Niet lang daarna bereik je het eind van deze etappe bij de afslag naar Zevenhoven.
Uitkijkbankje in natuurgebied De Groene Jonker © Ernst Koningsveld
Kortom, je beleeft het Groene Hart in al zijn facetten op deze onverwacht afwisselende etappe. En op zo’n mooie voorjaarsdag toont alles zich op zijn best!
